Appartement Chaos en Mevrouw Visionair

Midden in de stad, op de zesde verdieping van een verouderd gebouw, bevond zich Appartement Chaos. En, zoals je misschien al raadt, was het een echte warboel. Dozen opgestapeld tot aan het plafond, verwarde elektriciteitskabels die leken op spaghetti en meubels die eruit zagen alsof ze sinds de jaren ’70 niet meer waren verplaatst.

Op een grijze dinsdagmiddag ging de deurbel. Het was Mevrouw Visionair, een dame met een flair voor design en een zwak voor uitdagingen.

“Oei,” zei Appartement Chaos een beetje beschaamd. “Ik had niet verwacht dat iemand vandaag zou langskomen. Het is hier zo’n rommeltje.”

Mevrouw Visionair glimlachte en keek rond, haar ogen glinsterend van enthousiasme. “Ach, wat is het leven zonder een beetje rommel? Geeft karakter!”

Appartement Chaos zuchtte. “Ik denk dat ik teveel karakter heb dan. Kijk naar die kabels! Het lijkt wel een jungle.”

Mevrouw Visionair liep naar de wirwar van kabels en tilde er een paar op. “Zie je deze? Dit noem ik ‘mogelijkheden’. Een beetje verf hier, wat nieuwe bekabeling daar, en voilà! Een modern, stijlvol interieur.”

Appartement Chaos was sceptisch. “En de stapels dozen? En de oude meubels?”

Mevrouw Visionair knipoogde. “Tijdelijke decoratie. Binnenkort vervangen door minimalistische meubels en frisse kleuren. Ik zie het al helemaal voor me.”

Toen ze vertrok, voelde Appartement Chaos een sprankje hoop. Misschien, alleen misschien, was er iemand die door de chaos heen kon kijken en het potentieel kon zien.

Een paar maanden later was Appartement Chaos niet langer chaotisch, maar een stijlvolle, moderne woonruimte, alles dankzij de visie van Mevrouw Visionair.